Boniowanie to technika, po którą architekci sięgają już od 2,5 tysiąca lat. I choć współczesne bonie bardzo różnią się od swoich starożytnych odpowiedników, nadal pełnią tę samą funkcję – są elegancką dekoracją elewacji.

Pierwsze bonie pojawiły się na ścianach budynków już w starożytności. Najstarsze zachowane do naszych czasów tego typu zdobienia odkryto na terenie dawnego Imperium Perskiego. To właśnie tą techniką już w VI w. p.n.e. wykończono między innymi grobowiec władcy Cyrusa II Wielkiego. Obiekt do dziś dziś można oglądać nieopodal irańskiego miasta Pasargady.

Od Persów sztukę boniowania przejęli – a potem w dużym stopniu udoskonalili – Rzymianie. Świadectwa ich mistrzostwa w tej technice możemy podziwiać w wielu zakątkach basenu Morza Śródziemnego – na przykład świątynię Augusta we francuskim Vienne, rzymską bramę Porta Maggiore, a także liczne obiekty inżynieryjne, takie jak mosty czy akwedukty.

Boniowanie to zdobienie elewacji mające na celu podkreślenie układu poszczególnych elementów. W najbardziej reprezentacyjnych budynkach efekt ten osiągano poprzez dekoracyjne ciosanie kamiennych okładzin. W oszczędniejszej wersji bonie były profilowane w tynku, który wówczas tworzył warstwę dużo grubszą niż dziś. Współczesne tynki wymuszają jednak zastosowanie innych technik boniowania – na przykład dedykowanych profili elewacyjnych.

Boniowanie we współczesnym budownictwie. Jak się je wykonuje?

Nowoczesne technologie w budownictwie pozwalają na osiągnięcie efekty boniowania wieloma sposobami. Projektanci i inżynierzy najczęściej sięgają po:

• wycięcie w warstwie izolacji: po precyzyjnym wyznaczeniu linii, wycina się bonie za pomocą odpowiednio wygiętej końcówki tnącej w wycinarce do styropianu. Takie rozwiązanie jest tanie i nieskomplikowane, ale wiąże się z dużymi ubytkami energii z budynku, bo wycięte bonie stają się mostkami cieplnymi;
• pseudoboniowanie: polega na wykonaniu liniowych przerw w powierzchni tynku poprzez zabezpieczenie ich taśmą malarską. By optyczny efekt był jeszcze wyraźniejszy, przerwy maluje się na ciemniejszy odcień niż resztę powierzchni elewacji;
• naklejenie na elewację: tym samym sposobem co w pierwszym przypadku można wyciąć elementy, które następnie zostaną naklejone na elewację. Dzięki temu można uniknąć powstawania mostków cieplnych i tym samym zwiększyć wydajność ocieplenia.

Listwy elewacyjne do boniowania. Czemu warto je stosować?

Wybierając trzecie rozwiązanie, inwestor nie musi decydować się na ręczne wycinanie każdego elementu osobno. Alternatywą dla tej metody są prefabrykowane listwy elewacyjne do boniowania. Za ich użyciem przemawia przede wszystkim:

• pewniejszy montaż: profile dobrych producentów dostarczane są wraz z dedykowanymi systemami mocowania. To eliminuje ryzyko problemów oraz zwiększa trwałość całej elewacji;
• oszczędność czasu: dzięki temu, że poszczególne elementy do naklejenia są dostarczone w gotowej postaci, proces ich montażu jest dużo szybszy i mniej skomplikowany. Dla inwestora przekłada się to też na oszczędność pieniędzy związaną ze zredukowaniem liczby roboczogodzin;
• powtarzalność efektów: listwy do boniowania wytwarzane są metodą przemysłową, dzięki czemu każdy profil ma dokładnie ten sam kształt. To pozwala uniknąć ryzyka ewentualnych błędów popełnianych przez operatora wycinarki;
• lepsza estetyka: dobrze wykonane boniowanie jest bardzo dekoracyjne i wyróżnia budynek na tle sąsiednich;
  zwiększenie wytrzymałości elewacji: listwy, jako elementy mocowane do elewacji, chronią właściwą część ocieplenia przed uszkodzeniami mechanicznymi i tym samym podnoszą jej żywotność;