W związku z ostatnimi komentarzami dotyczącymi wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w sprawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m.st. Warszawy, spółka Celtic Property Developments S.A. postanowiła zweryfikować szerzej dokumentację dotyczącą przedmiotowych wyroków, na które powoływały się podmioty nie będące przychylne uchwaleniu planu miejscowego dla terenów po byłych ZPC Ursus i będące równocześnie członkami Stowarzyszenia na rzecz rozwoju Ursusa.

Po zapoznaniu się z materiałami dostępnymi w WSA uważamy, iż należy poinformować opinię publiczną o wszystkich wyrokach i postanowieniach dotyczących przedmiotowego studium - szczególnie, że WSA oddalił skargę na studium jak również wydał postanowienia odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonego studium, o czym mowa poniżej.

Wyrokiem z dnia 9 grudnia 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę spółki Poland Bussines Park X Sp. z o.o. (spółki zależnej AIG Lincoln) na Uchwałę Rady m.st. Warszawy w przedmiocie ustalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m.st. Warszawy stwierdzając:

„… należy wskazać, iż wbrew zarzutom strony skarżącej w sprawie nie doszło do rażącego naruszenia przepisów prawa …”

„… za cel przekształceń terenów zdegradowanych przyjęto wytworzenie struktur urbanistycznych o charakterze miejskim, harmonijnie zintegrowanych z istniejącą zabudową, a także wykształcenie centrów dzielnicowych i lokalnych. Z tych to też względów teren dawnych zakładów, zajmujący około 1/4 powierzchni dzielnicy [...] został podzielony, w zależności od położenia i roli jaką powinien pełnić w strukturze przestrzennej dzielnicy i miasta ..”.

„… wbrew zarzutom skarżącej strony zapisy studium nie wykluczają zaś możliwości funkcjonowania w przyszłości na terenie jej działki małych i średnich przedsiębiorstw stosujących nowoczesne technologie …”

Analiza ww. wyroku oddalającego skargę na studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m.st. Warszawy autorstwa Kancelarii Adwokackiej Dębowski & Wspólnicy została załączona do niniejszej informacji prasowej. Wynika z niej, między innymi, iż:

„… WSA w Warszawie nie podzielił żadnego z podniesionych zarzutów i skargę w całości oddalił. Sąd obszernie, wnikliwie i rzetelnie odniósł się do wszystkich podniesionych zarzutów …”

Ponadto:

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi Asmet wydał w dniu 3 października 2011 roku postanowienie odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej Uchwały Rady m.st. Warszawy w przedmiocie ustalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego;

jak również

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi Krzysztofa Kraszewskiego (El-Box) wydał w dniu 14 października 2011 roku postanowienie odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej Uchwały Rady m.st. Warszawy w przedmiocie ustalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Należy zaznaczyć, że orzeczenia wydane przez WSA w sprawie ze skargi Asmet oraz El-Box szeroko publikowane w lutym br. nie dotyczą wstrzymania wykonania uchwały będącej przedmiotem oceny WSA. Doszło jedynie do stwierdzenia, iż podjęcie uchwały nastąpiło z naruszeniem prawa w stosunku do dwóch działek, tj. rozstrzygnięcie to nie dotyczy pozostałego obszaru studium i nie podważa jego obowiązywania. Nawet, gdy wyroki WSA staną się prawomocne (m.st. Warszawa przysługuje odwołanie do NSA), studium będzie nadal obowiązujące (w najgorszym przypadku z wyłączeniem działek Asmet i El-Box).

Z uwagi na powyższe fakty można stwierdzić, że procedowanie nad uchwaleniem planu miejscowego nie jest obarczone ryzykiem jego uchylenia w przyszłości.

Analiza formalno-prawna dotycząca zaskarżenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m.st. Warszawy przez Asmet i El-box dokonana przez Kancelarię Adwokacką Dębowski & Wspólnicy została załączona do niniejszej informacji prasowej. Wynika z niej, między innymi, że:

„… Wojewódzki Sąd Administracyjny nie wydał rozstrzygnięcia o wstrzymaniu wykonania uchwały będącej przedmiotem jego oceny. WSA stwierdził, iż podjęcie uchwały nastąpiło z naruszeniem prawa w stosunku do dwóch działek. Nawet gdy wyroki WSA staną się prawomocne, studium będzie nadal obowiązujące – z wyłączeniem działek ASMET S.A. i EL-BOX. Firmy ASMET S.A. i EL-BOX będą mogły nadal nieprzerwanie prowadzić swoją działalność, a wartość ich działek wzrośnie z tytułu uchwalenia Planu. Aby otrzymać odszkodowanie będą musiały wykazać straty jakie wynikły z tytułu uchwalenia studium i w konsekwencji Planu - co będzie niezmierne trudne …”

„… Gdy wartość nieruchomości ASMET S.A. i EL-BOX, na skutek przyjęcia Planu, rośnie – szkody nie ma. Uchwalenie Planu nie spowoduje zmian sposobu korzystania z terenu dla ASMET S.A. i EL-BOX – co jest jednoznacznie zapisane w wyłożonym projekcie Planu. Tak więc, to też nie jest źródło szkody.”

„… Zatrzymanie procedury związanej z uchwaleniem planu z kolei może narazić m.st. Warszawa na bardzo wysokie odszkodowania do wypłacenia inwestorom i właścicielom działek, którzy to nabyli nieruchomości z uwagi na kierunki zagospodarowania terenów zawarte w studium, czy też tym inwestorom i właścicielom działek, którzy przez ostatnie lata przygotowywali swoje inwestycje biorąc pod uwagę zapisy uchwalonego w 2006 roku studium i regularne procedowanie przez m.st. Warszawa nad Planem – który to już był dwukrotnie wyłożony.

Na uwadze należy mieć również sam interes społeczny związany z uchwaleniem planu, który powinien być wartością nadrzędną dla zarówno władz samorządowych jak i organów państwa.”

Po analizie faktów należy stwierdzić, że szerokie, negatywne nagłaśnianie w lutym 2012 roku przez członków Stowarzyszenia na rzecz rozwoju Ursusa wyroków WSA w sprawach ze skarg Asmet oraz El-Box, z pominięciem informacji o wyroku WSA w sprawie Poland Business Park X Sp. z o.o. oraz nieprzedstawieniem informacji o treści postanowień WSA w sprawach Asmet oraz El-Box odmawiających wstrzymania zaskarżonej uchwały, nie przedstawiało rzetelnie całej sytuacji.

Należy stwierdzić, że opisane wyżej działanie członków Stowarzyszenia na rzecz rozwoju Ursusa nie jest pierwszym przypadkiem przedstawiania nierzetelnych informacji. Między innymi, Stowarzyszenie w swoich publikacjach sugeruje, że na spornym obszarze planu miejscowego działa 100 firm, które zatrudniają dwa tysiące pracowników. W rzeczywistości na terenie po byłych ZPC Ursus, gdzie projekt planu miejscowego zmienia funkcję z przemysłowej na inną działa jedynie 18 firm (stan na koniec września 2011 roku), a ich działalność może być kontynuowana po uchwaleniu planu miejscowego – co jest jednoznacznie zapisane w treści planu i było wielokrotnie wyjaśniane zainteresowanym stronom przez Biuro Architektury i Planowania Przestrzennego m.st. Warszawy.

Stowarzyszenie na rzecz rozwoju Ursusa składa się wg. informacji prasowych z sześciu firm, które nie mogą być uważane za reprezentantów podmiotów działających na terenie po byłych ZPC Ursus. Między innymi, Stowarzyszanie to brało udział w ostatnich wyborach samorządowych i zajęło ostanie miejsce z wynikiem 0,74% (134 głosy).

Zupełnie sprzeczne z postawą medialną członków Stowarzyszenia na rzecz rozwoju Ursusa są ich uwagi zgłoszone do wyłożonego projektu planu miejscowego. Dla przykładu:

• Beata Linek, sekretarz Stowarzyszenia na rzecz rozwoju Ursusa

„… W sposób jednoznaczny wytworzyć Centrum Ursusa zgodnie z ustaleniami Studium, a w szczególności dopuścić dominanty i zasady zabudowy śródmiejskiej… Założyć w rejonie centrum powierzchnie handlowe powyżej 2000 m²…”;

• Asmet

„…Dopisać realizację obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2 000 m²…”;

W badaniach opinii publicznej przeprowadzonych w Ursusie w 2011 roku przez TNS OBOP zdecydowana większość mieszkańców Ursusa opowiada się za przekształceniem zdegradowanych terenów po byłych ZPC Ursus w przestrzeń miejską. Radni Dzielnicy Ursus już dwukrotnie podejmowali uchwały za uchwaleniem wyłożonego planu miejscowego – zdając sobie sprawę, że użytkownicy znikomego procenta obszaru planu, tworzących zarazem Stowarzyszenie na rzecz rozwoju Ursusa nie mogą w demokratycznym państwie zatrzymać uchwalenia potrzebnego planu miejscowego obejmujący obszar 220 hektarów (z czego ponad 60 hektarów jest zdegradowana i wymaga gruntowej rewitalizacji).

Ursus to jedyna dzielnica Warszawy bez nawet jednego uchwalonego planu miejscowego.