W obecnych czasach prawie wszystkie elementy łączone są za pomocą śrub. Aby zapewnić odpowiednią jakość tych połączeń stworzono normy, które określają nie tylko wymiary czy kształt wyrobu, ale też między innymi klasę wytrzymałości i plastyczności, materiał wykonania, albo rodzaj powłoki.

Dzięki temu producenci zostali niejako zobowiązani do wykonywania śrub zgodnie z odpowiednimi wymogami, a klienci zyskali pewność, że zakupiony produkt, niezależnie od pochodzenia spełni założone kryteria i będzie ściśle dopasowany do właściwego rodzaju połączenia.

Wiele organizacji na Świecie zajmuje się ustalaniem i publikowaniem zasad dotyczących różnych dziedzin naszego życia. Niektóre z nich mają charakter krajowy, inne międzynarodowy dlatego w zależności od zasięgu przekazywane przez nie wytyczne respektowane są zazwyczaj wyłącznie na danym obszarze. W Polsce najbardziej znanym zbiorem norm są tworzone przez Polski Komitet Normalizacyjny Polskie Normy (PN), jednak w przypadku standardów dotyczących śrub PKN nie jest jedyna instytucją, której zasady uznawane są w naszym kraju. Przede wszystkim Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna poprzez popularną i powszechnie uznawaną normę ISO ma zdecydowany wpływ na producentów, a zatem też na jakość wyrobów. Normy ISO obowiązują w ponad 160 krajach, wśród których znajduje się także Polska. Trzecim zestawieniem tego typu uznawanym w naszym kraju są normy DIN (Deutsches Institut für Normung – Niemiecki Instytut Normalizacyjny). Jest to niemiecka instytucja o zasięgu krajowym, ale poprzez swoją dużą popularność respektowana także w innych państwach.

Normy określają wiele czynników, a wszystkie są niezwykle istotne nie tylko ze względu na możliwość dopasowania śruby do właściwego połączenia, ale też ze względu na jakość tego łączenia zapewniając na przykład danej konstrukcji odpowiednie zabezpieczenie przed korozją. Najistotniejsze informacje jakie uzyskamy dzięki normom to klasa wytrzymałości danego wyrobu, materiał z jakiego jest wyprodukowany oraz powłoka, którą jest pokryty. Klasa informuje o wytrzymałości na rozciąganie oraz granicy plastyczności; materiał, z którego wykonana jest śruba (np. stal, miedź, mosiądz) decyduje o jej właściwościach i zastosowaniu; powłoka jest zabezpieczeniem antykorozyjnym, stosuje między innymi różne odmiany cynku (ogniowy, galwaniczny, termodyfuzyjny i inne). Istotne są także pozostałe informacje określone normami jak m.in. rodzaj łba, gwintu i oczywiście wymiary śruby. Każdy z tych czynników jest ważny na swój sposób i wpływa na to jak i gdzie dana śruba znajdzie swoje zastosowanie. Na przykład śruba z sześciokątnym łbem i gwintem na całej długości trzpienia, stalowa z powłoką z cynku ogniowego znajdzie swoje zastosowanie w zakładkowych połączeniach konstrukcji, np. blach, a śruba oczkowa wykonana z mosiądzu odpowiedniej klasy o powłoce z cynku galwanicznego ze względu na dużą odporność na korozję znakomicie nada się do połączeń w urządzeniach stosowanych w przemyśle spożywczym czy farmaceutycznym.

Większość norm zatwierdzanych przez wyżej wymienione instytucje dotyczy tych samych wyrobów, jednak istnieje kilkadziesiąt grup podziału śrub ze względu na różne czynniki, a samych śrub są niezliczone ilości. Jak więc można się poruszać po świecie norm nie gubiąc się przy tym jednocześnie? Jak można dokonać zakupu, zachowując pewność, że wybrany produkt dopasujemy do danego łączenia skoro istnieje duże prawdopodobieństwo, iż operujemy inną normą niż hurtownia czy sklep, w którym się zaopatrujemy? Rozwiązanie jest banalnie proste, wystarczy tabela za pomocą, której dokonamy konwersji i w łatwy sposób znajdziemy interesujący nas odpowiednik. Przykład takiej tabeli znajduje się pod adresem http://www.elgo-sruby.pl/konwersja-norm.html.

Dodatkowo na stronie internetowej www.elgo-sruby.pl można zapoznać się z pełna ofertą i opisem wielu rodzajów śrub.