Modernizacja dworca Łódź Fabryczna to wydarzenie szczególnie ważne w historii polskiej architektury. Renowacja obiektu jest przykładem na udane połączenie funkcjonalnych aspektów przestrzeni kolejowej wraz z zachowaniem wymogów prawa budowlanego oraz dbałością o nowoczesny design z indywidualnym charakterem.

Początki dworca kolejowego Łódź Fabryczna sięgają roku 1866, kiedy to powstała czołowa łódzka linia kolejowa pomiędzy Łodzią a miejscowością Koluszki. Od tamtego czasu gmach dworca przeszedł remont w 1930 roku. Następna przebudowa miała miejsce między 2011 a 2016 rokiem i oznaczała modernizację nie tylko wyglądu stacji, ale również jej przeznaczenia. Nowoczesny obiekt dworcowy przeszedł całkowitą przemianę, w wyniku której stał się węzłem multimodalnym umożliwiającym pasażerom dostęp do zmodernizowanych peronów kolejowych, ale także do komunikacji miejskiej. W obrębie tego kompleksu komunikacyjnego znajduje się podziemna stacja kolejowa i parkingi, dworzec autobusowy, a także nowy układ dróg i torowisk. W ramach projektu całkowitej rewitalizacji dworca i jego okolic powstał kompleks „Nowe Centrum Łodzi”, które łączy w sobie część tradycyjnego łódzkiego budownictwa z rozwiązaniami architektonicznymi na miarę XXI wieku.

Obok nowego dworca Łódź Fabryczna trudno przejść obojętnie. To największa stacja kolejowa w Polsce oraz trzecia pod względem wielkości w Europie. Imponujące gabaryty obiektu to nie jedyny powód, dla którego dworzec robi tak duże wrażenie na oglądających. Po modernizacji zyskał nie tylko więcej przestrzeni, ale także bardzo nowoczesny, wyjątkowy wygląd. Wrażenie potęguje tu zastosowanie strukturalnych, geometrycznych figur i modułów. Proste wzory można zauważyć w wielu miejscach obiektu, nie tylko jako elementy dekoracyjne, ale i fragmenty konstrukcji. Regularne wzory i kształty organizują przestrzeń, dodając jej uporządkowanego i przejrzystego charakteru. W budynek dworca wkomponowano już istniejące obiekty wcześniejszej stacji kolejowej Łódź Fabryczna, których zrekonstruowane fasady utrzymane w monochromatycznych szarościach wyznaczają przestrzeń głównej hali. Wykorzystanie już istniejących budynków wpłynęło na zmniejszenie kosztów przebudowy, a jednocześnie pozwoliło zachować spójność założenia urbanistycznego. Ponad głowami pasażerów rozpościera się przeszklony dach o oryginalnej konstrukcji, dzięki któremu obiekt jest pełen naturalnego światła i przestrzeni. Dodatkowym „smaczkiem” podkreślającym eklektyczny charakter nowego dworca są murale zdobiące poczekalnie, autorstwa Katarzyny Boguckiej i Beaty Szczecińskiej. Utrzymane w wielkomiejskiej, zdecydowanej stylistyce grafiki przedstawiają różne sceny z życia w mieście okraszone hasłami z pozytywnym przekazem, co przełamuje surowe, utrzymane w stonowanej kolorystyce otoczenie.

W przypadku tak zaawansowanych projektów kluczową kwestią jest zapewnienie im odpowiednich właściwości funkcjonalnych. W przypadku dworca kolejowego jednym z kluczowych parametrów jest akustyka. W projekcie zdecydowano się na zastosowanie systemu akustycznego StoSilent Direct, z płytami akustycznymi StoSilent Board MW 100 46mm, pokrytymi farbą StoColor Silent. System akustyczny dzięki swoim właściwościom pochłaniania dźwięku zmniejsza pogłos o blisko 70%. Rozwiązanie to świetnie sprawdza się podczas projektowania węzłów komunikacyjnych narażonych na duże natężenie hałasu i drgań, mogących wpływać na konstrukcję oraz komfort użytkowania dworca. Wykorzystane systemy StoSilent nie wymagają zastosowania dodatkowej podkonstrukcji, gdyż są klejone bezpośrednio do podłoża. Takie rozwiązanie niweluje ingerencję w założenia wizualne budynku i nie wpływa na zmniejszenie jego kubatury.

Przestrzeń dworca została tak zaprojektowana, aby pasażerowie mieli do dyspozycji funkcjonalną przestrzeń dla siebie - kawiarnię, salonik prasowy oraz księgarnię. W przyszłości okolice dworca mają zostać połączone z projektowaną linią średnicową, która przebiegać będzie pod centrum Łodzi i umożliwi szybszą komunikację pomiędzy Warszawą, Łodzią, Poznaniem i Wrocławiem.